Líf hjólreiðamannsins

Jæja eftir að vera búin að taka út allsvaðalegt nammitímabil þá fór ég inn í eldhús og skar niður ávextina sem hún Jóhanna keypti handa mér... Þannig ég sit núna inn í herbergi og svolgra í mig fullri skál af skornum ávöxtum og þeir eru ótrúlega góðir.

Búið að snjóa heilan helling hérna í Danaveldi... samt ekkert mikið sem helst á jörðinni. Ég er samt sem áður búin að vera í togstreitu við sjálfan mig hvort ég ætti að hjóla í skólann í dag eður ei...því maður er náttúrlega ekki á negldum :) fyndið þetta líf að vera hjólreiðamaður.

Ég tók samt sem áður þá ákvörðun að fara á hjólinu í morgun, klæddi mig vel og fór í mögnuðu Ecco skóna mína, sem halda frá allri bleytu, tók með mér poka... því eins og þeir sem hafa ferðast um á hjóli eftir snjó eða rigningu vita, þá blotnar maður á rassinum ef maður setur ekki poka á hnakkinn, því hnakkurinn er eins og svampur.

Eftir að hafa skoppað niður allar tröppurnar 89 og út í bakgarð þar sem hjólið stendur, sá ég, mér til mikillar undrunar að hjólið var á kafi... einhver hafði verið að moka planið og sett allan snjóinn yfir hjólin. Þannig ég byrjaði á því að klöngrast yfir skaflinn til að komast að hjólinu og opna það... því næst fór ég niður á fjórar fætur til að blása í lásinn því það var náttúrlega allt frosið fast. Ég losaði hjólið og bakkaði því út úr skaflinum til þess að skafa allt snjófrostið af því. Síðan hélt ég af stað í slabbinu og drullunni í skólann.

Lærdómur dagsins.... Það þarf líka að fara fyrr út til þess að skafa hjól eins og bíla.... einnig tjaran og vibbinn sem er utaná skítugu bílunum spýtist beint á hjólreiðarmenn eins og hina bílana og því þurfa hjólreiðarmenn að þvo mun oftar fötin sín heldur en fólk sem fer einungis út til þess að fara inn í bílinn og útúr honum.

Æðislegt hvað lífið er yndislegt, alltaf að sýna manni sömu hlutina frá öðru sjónarhorni.